ژله شکری یک عنصر رایج در سوپ، آبگوشت، سس، آب نبات صمغی، گل ختمی، لوازم آرایشی و داروها است این عامل ضخیم کننده و ژل کننده رایج یک محصول حیوانی است که حاوی سطوح بالایی از پروتئین است.
در این مقاله، با فواید احتمالی ژلاتین برای سلامتی آشنا شوید و چه کسانی ممکن است بخواهند از آن اجتناب کنند
تولید کنندگان ژلاتین را با پردازش استخوان، غضروف و پوست حیوانات تولید می کنند. آنها ممکن است برای مثال از بدن گاو یا ماهی استفاده کنند در این فرآیند کلاژن، پروتئین فیبری که ماهیچه‌ها، استخوان‌ها و پوست را به هم متصل می‌کند، استخراج می‌کند و آن را به ژلاتین تبدیل می‌کند، ماده‌ای بی‌طعم، بی‌رنگ و ژله‌مانند.
ژلاتین گیاهخواری یا وگان نیست. از بافت حیوانی فرآوری شده می آید با این حال، جایگزین های ژلاتین گیاهی و گیاهی در برخی مناطق به طور گسترده در دسترس هستند.
ژلاتین بدون گلوتن است. با این حال، برخی از محصولات حاوی آن، مانند سوپ و دسر، ممکن است حاوی گلوتن نیز باشند پروتئین از اسیدهای آمینه مختلفی تشکیل شده است و ژلاتین حاوی چندین مورد از این اسیدها است.
انواع اسیدهای آمینه موجود در غذاهای حاوی ژلاتین به غذای خاص، منبع ژلاتین و فرآوری آن بستگی دارد. به طور معمول منبع قابل اعتماد، فراوان ترین آمینو اسیدهای موجود در ژلاتین گلیسین و پرولین هستند.
استخوان ها و اندام های برخی از حیوانات حاوی آمینو اسیدهای موجود در ژلاتین است و فرد با خوردن ژلاتین می تواند این آمینو اسیدها را به دست آورد.
در اینجا با نقش اسیدهای آمینه در بدن آشنا شوید ژلاتین در خالص‌ترین شکل پودری خود، دارای محتوای پروتئین بالایی است.
پروتئین یک درشت مغذی است، به این معنی که بدن برای عملکرد به مقادیر قابل توجهی نیاز دارد.
دستورالعمل های غذایی برای آمریکایی ها 2020-2025 توصیه می کند که بزرگسالان بسته به سن و جنس خود، روزانه 46 تا 56 گرم پروتئین مصرف کنند. این بدان معناست که به طور متوسط، پروتئین باید 10 تا 35 درصد از کالری دریافتی روزانه یک فرد را تشکیل دهد.
