در اروپا، صابون انار دیترون در قرن نهم از چربی های حیوانی تولید می شد و بوی نامطبوعی داشت. زمانی که روغن زیتون به جای آن در فرمول های صابون مورد استفاده قرار گرفت، تغییر کرد، پس از آن بخش عمده ای از تولید صابون اروپا به مناطق پرورش زیتون مدیترانه منتقل شد.
صابون توالت سخت توسط اعراب وارد اروپا شد و به تدریج به عنوان یک کالای لوکس گسترش یافت. اغلب معطر میشد در قرن پانزدهم، ساخت صابون در جهان مسیحیت تقریباً صنعتی شده بود و منابع آن در آنتورپ، کاستیل، مارسی، ناپل و ونیز بود.
در فرانسه، در نیمه دوم قرن پانزدهم، تولید حرفه ای نیمه صنعتی صابون در چند مرکز پروونس – تولون، هیرس و مارسی – متمرکز شد که بقیه فرانسه را تامین می کرد.
در مارسی، تا سال 1525، تولید حداقل در دو کارخانه متمرکز بود، و تولید صابون در مارسی تمایل داشت که سایر مراکز پرووانسال را تحت الشعاع قرار دهد تولید انگلیسی تمایل داشت در لندن متمرکز شود.
صابونهای ظریفتر بعداً از قرن شانزدهم در اروپا تولید شدند و از روغنهای گیاهی به جای چربیهای حیوانی استفاده کردند.
بسیاری از این صابون ها هنوز هم به صورت صنعتی و هم توسط صنعتگران کوچک تولید می شوند. صابون کاستیل یک نمونه محبوب از صابونهای گیاهی است که از قدیمیترین صابونهای سفید ایتالیا به دست میآید.
در سال 1634 چارلز اول انحصار تولید صابون را به انجمن صابونسازان تازهتأسیس اعطا کرد که گواهینامههایی از چهار کنتس و پنج ویکنتس و خانمها و آقایان دیگر با اعتبار و کیفیت عالی، علاوه بر لباسشوییهای معمولی و دیگران، ارائه میکرد. صابون سفید جدید سفیدتر و شیرینتر از صابون قدیمی میشوید.
صابون های نواری تولید صنعتی در اواخر قرن 18 در دسترس قرار گرفت، زیرا کمپین های تبلیغاتی در اروپا و آمریکا آگاهی عمومی را از رابطه بین پاکیزگی و سلامتی ترویج کردند.
در دوران مدرن، استفاده از صابون در کشورهای صنعتی به دلیل درک بهتر نقش بهداشت در کاهش جمعیت میکروارگانیسم های بیماری زا رایج شده است.